بررسی تأثیر عصاره گیاه کاملیا سایننسیس بر پروماستیگوت انگل های لیشمانیاماژور و لیشمانیا اینفانتوم با روش رنگ سنجی mtt

پیش زمینه و هدف: عصاره های گیاهی و ترکیبات مشتق شده از آن ها منبع غنی از ترکیبات دارویی را فراهم می کنند و از گیاهان بومی برای درمان بسیاری از بیماری های عفونی استفاده می شود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات ضد لیشمانیایی عصاره گیاه چای سبز در مقایسه با داروی کنترل مگلومین آنتیمونات (گلوکانتیم®) با استفاده از روش رنگ سنجی mtt هست.مواد و روش ها: پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم در محیط کشت rpmi-1640 حاوی 10 درصد fcs و آنتی بیوتیک هست در دمای °c1±24 کشت داده شد و تأثیر غلظت های مختلف عصاره چای سبز در مقایسه با گلوکانتیم بر روی پروماستیگوت های این دو گونه انگل لیشمانیا، با استفاده از روش رنگ سنجی mtt موردبررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری به وسیله دستگاه الایزا ریدر در طول موج 570 نانومتر قرائت شد و سپس نتایج به صورت ic50 بیان شده است.نتایج: میزان ic50 عصاره بعد از 72 ساعت انکوباسیون، برای لیشمانیا ماژور g/ml µ 19 و برای لیشمانیا اینفانتوم g/ml µ 12 به دست آمد به طوری که میزان ic50 داروی کنترل گلوکانتیم برابر μg/ml 8/21 و μg/ml 16/10 به ترتیب برای لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم هست.بحث و نتیجه گیری: اثربخشی این عصاره بر روی این گونه انگل تقریباً معادل گلوکانتیم می باشد و بنابراین دارای پتانسیل استفاده از آن به عنوان داروی ضد لیشمانیایی می باشد اما ضرورت انجام آزمایش های بیشتری جهت ارزیابی این عصاره بر روی انگل لیشمانیا در مدل های حیوانی و in vivo احساس می شود.